Thibo was al een paar dagen verkouden. Hij had weer last van slijmen en moeite met het ophoesten. Na een paar dagen afwachten werd het erger en erger. Helaas dan toch maar naar spoed met Thibo. Daar bevestigde ze al waar wij bang voor waren, RSV. Zijn saturatie was nog kantje boordje maar door zijn groeiachterstand hebben ze toch meteen glucose bij gegeven via een infuusje. Dit deed hem deugd en hij kon eindelijk wat aansterken. Na een paar daagjes waarbij het slechter en slechter ging hebben ze hem ook zuurstof bij gegeven. Thibo was moe, dronk niet genoeg pap en was aan het vechten tegen het virus. Mijn grootste zorg was die sondevoeding maar daar werd gelukkig niet over gesproken. Na enkele dagen begon het terug beter te gaan. Thibo was terug een tevreden baby en er kon weer een lachje af. Gelukkig was zijn gekke kriebelige papa steeds bij hem en kreeg hij alle aandacht die hij wou! Want net zoals vorige keer moesten we ons weer opsplitsen. 

Intussen was de kinderarts in zijn dossier gedoken en merkte ze nog wat extra's op. Thibo had een holte in zijn middenrif. Dat moest onderzocht worden met behulp van een echo. En daar volgde alweer moeilijk nieuws.. zijn lever ligt hoger dan normaal en drukt daardoor tegen zijn long en hartje. Dit moet geopereerd worden. Een slag in ons gezicht. Naast zijn zicht en spieren was een lever wel het laatste waar ik aan gedacht zou hebben.. De operatie zal gebeuren in UZ Leuven door een gespecialiseerde chirurg. Later krijgen we hier meer informatie over. 

De dagen nadien ging het wel beter en beter met Thibo. Op dag 5 mocht de glucose eraf en dus ook zijn infuusje. Op dag 6 hebben ze de extra zuurstof gehalveerd en op dag 7 mocht ook de extra zuurstof weg. Na een hele week ziekenhuis mocht onze vriend dan eindelijk weer mee naar huis! Maar voor hij vertrok moest hij eerst een CT scan laten maken op vraag van de chirurg in UZ Leuven. 

In de namiddag kwamen ze dan eindelijk terug thuis en kon ik mijn dikke vriend terug helemaal plat knuffelen!