In december 2022 zijn we naar ons ziekenfonds geweest om een aantal papieren in orde te brengen voor de terugbetalingen voor Thibo zijn materiaal.
Daarnaast hebben we het PAB besproken en een attest/aanvraag voor meer recht op kiné binnen gebracht.

En toen liep het mis.

In Juli 2023 kwam een ergotherapeut van het ziekenfonds langs om Thibo en de situatie te bekijken. Na een lange vragenlijst en moeilijkere gesprekken had ze een goed beeld van ons leven samen met Thibo. Onze beproevingen, opofferingen, doorzetting, wilskracht. Thibo zijn kunnen, willen en zijn prachtige vrolijke glimlach. Opnieuw kregen we complimenten in hoe volhardend we zijn als zorgouder, alsook dat wij over onze grenzen gaan en dat dat jammer genoeg niet meteen verholpen kan worden. Als we een goedkeuring krijgen voor het PAB zit er alsnog een minimale wachtlijst van 6 jaar aan vast. Daar wisten we van, dus dat was geen verrassing. Naast het PAB kwam ze ook een aanvraag opstellen voor een aangepast badzitje voor Thibo. Daarvoor moest ze ons bad zien, want niet in ieder bad past een zitje...

Intussen praten we verder over 'wat met de toekomst'.. en wat met ons huis...
We gaan uit van het slechtste scenario, Thibo kan niet zelfstandig de trap op. Er is geen mogelijkheid tot lift in het huis, dus dan moeten we denken aan een kokerlift aan de buitenzijde van de woning. Maar dan.. hoe geraakt Thibo van zijn slaapkamer tot in de badkamer? Met een tillift. Een mobiele past niet in de gang, een plafond model dan maar. Maar wat dan met deuropeningen? Er moet een rail over het volledige plafond geplaatst worden doorheen de gang, in zijn slaapkamer alsook in onze badkamer.
Voor ons is dit geen optie. Ten eerste is een kokerlift niet praktisch, en wat met veiligheid bij brand? Daarnaast zou heel ons eerste verdiep aangepast moeten worden, inmens veel werk alsook.. kan dat allemaal wel?
Een tweede optie was aanbouwen. Een stukje extra huis dat puur voor Thibo zal dienen. De enige plaats die daarvoor geschikt is ligt naast ons huis, maar dan zitten we al snel heel dicht op de grens met onze buren.. en mag dat wel van de gemeente?
Zijn kamer zou dan ook aan onze livingruimte hangen, qua geluid en comfort is dat ook niet ideaal. We weten niet hoe Thibo zal blijven omgaan met geluidprikkels en zijn slaappatroon..

Een andere optie? Verhuizen..
Op zoek gaan naar een woning die op het gelijkvloers een badkamer en slaapkamer heeft die geschikt zijn om te verbouwen naar de noden van Thibo.
Geen stress om een trap en ook voor ons meer comfort om hem in ons dagelijkse leven te blijven betrekken.. want Thibo hoort bij ons en zal zo lang en zo veel mogelijk bij ons blijven.
Wij willen wel graag in dezelfde omgeving blijven wonen.. en dat is zoeken naar een speld in een hooiberg. We moeten dan ook afscheid nemen van een huis dat voor ons tot op een tijdje geleden echt een droomhuis was.

Misschien vinden andere dat we te snel van stapel lopen.. maar Thibo blijft groeien, wordt zwaarder en hangt/weegt door als we de trap op moeten. Ik wil geen erge rugklachten krijgen en later niet meer voor hem kunnen zorgen.
Een geschikt huis vinden zal al moeilijk zijn, dan ook nog eens het aankoop en verhuis proces van een aantal maanden maakt dat we al snel 1 of 2 jaar verder zijn. Met andere woorden, nog 2 jaar met Thibo de trap op. Een kleuter van 3 a 4 jaar die zijn volle gewicht laat hangen.. dan spreken we over mogelijks 13 a 15kg.

Het is voor ons dus wel tijd om na te denken en beslissingen te nemen. Hoe moeilijk die ook zijn..
Thibo bepaald enorm veel in ons leven en we ondergaan alles. Maar het ene is moeilijker te accepteren dan het andere.